Cameron Highlands en terug naar KL

De bergen in, naar de Cameron Highlands! Vanuit Penang is dat best een mijl op zeven als je niet beschikt over eigen vervoer. Dus hadden we besloten om de bus naar Ipoh te pakken, daar te overnachten en vervolgens een auto te huren. De busreis was heel comfortabel, een super de luxe toeringcarbus met extra brede stoelen voor ons helemaal alleen (uhhh, niet helemaal, er was nog een dame aan boord). Na 2,5 uur kwamen we aan in de voormalige tinstad Ipoh. We hadden een modern, maar eenvoudig hotel geboekt (French Hotel, ooit opgezet door een Fransman) en omdat we eind van de middag aankwamen, stond er niet veel op het programma. We hadden de oude stad nog kunnen bezoeken, maar omdat de moesson z'n werk goed deed, was een snelle wandeling naar de Chinese wijk het maximale. We moesten de plaatselijke specialiteit Ayam Taugé absoluut proberen, de Lonely Planet schreef erover, maar ook de vriendelijke hotelmedewerkers raadden het ons aan. So we did...zowel de kip als de knapperige taugé waren gekookt in een smakelijke bouillon en een heerlijke soyasaus deed de rest. Met wat witte rijst, ach wat heb je dan nog meer nodig? De lompe bediening kreeg je er gewoon bij, maar waarom zou je klantvriendelijk zijn als je tent iedere dag uitpuilt van de gasten?

De volgende dag met onze Proton Saga (Proton is de plaatselijke Mitsubishi, of was het Daihatsu? Bas weet het vast wel, toch? Hij heeft per slot van rekening de reclamspotjes voor dit automerk 3 jaar lang gemaakt...) de bergen in, een tocht van 90 kilometer naar Tanah Rata, zo'n beetje het centrum van de Cameron Highlands. Onderweg bezochten we een chocoladefabriek, een aardbeienkwekerij (naast thee, zijn aardbeien zo'n beetje het belangrijkste product dat de Highlands voortbrengen), een 'Honey Bee Farm' en een Vlindertuin (met overigens ook nog heel veel andere beesten die te vinden zijn in het regenwoud). Het dorpje Tanah Rata is een gemoedelijk en gezellig plaatsje met heel veel eettentjes en....een Starbucks (we zijn gestopt met het tellen van de vestigingen die we inmiddels zijn tegengekomen). Het hotel ziet er van buiten beter uit dan van binnen (oude Engelse-stijl huizen zijn in de Highlands gemeen goed) en de klantvriendelijkheid van de familie, die het hotel runt, is ver te zoeken. Het Javaanse meisje, dat er tijdelijk in de keuken werkt compenseert dit in ieder geval ruimschoots met haar enthousiasme.

De volgende dag stond in het teken van de theeplantages. We bezochten die van BOH Tea, het grootste theemerk van Maleisië en wat een prachtexemplaar! Naast de ongelooflijk mooie plantage zelf, hebben ze er ook een soort Experience Center van gemaakt. Een fraai terrasrestaurant, dat uitkijkt op de formidabel mooie heuvels, met een museum, uiteraard een winkel en de fabriek, die je gewoon kan inlopen. Zo kun je achter glas het totale productieproces volgen, volledig transparant. Unilever kan er zeker van leren. De marketeer achter dit merk heeft het goed begrepen.

Anderhalve dag in de Highlands, het was ook wel genoeg geweest. Thijmen had z'n overdosis aardbeien gehad, wij waren klaar met de koele temperaturen (graadje of twintig, je went snel aan 3 weken 30+) en Michael had het gehad met dat 'basic' hotelletje.

Dus met de trein naar Kuala Lumpur! We hadden ons getrakteerd op wederom vier nachten 5-sterrenhotel. Vandaar zouden we nog een dagtrip doen naar Melaka, de oude stad die na de Portugezen, 150 jaar in handen was van de Nederlanders. Daarna werd de stad aan de Britten geschonken, de Dutchies vonden Indonesië interessanter. In de stad is nog veel te zien van de Nederlanders: 'het Stadthuys', de oude graven in het oude fort en Nederlandse straatnamen. Na een uurtje of drie, een lunch in het gezellige Chinatown en een fikse regenbui vonden we het wel welletjes. Het geslenter door een oude stad bij 33 graden is voor met name Thijmen iets te veel van het goede. Hij wilde weer terug naar zijn geliefde zwembad. We hadden nog een extra dag KL en wat een heerlijke stad is het toch. We zijn er enorm aan gehecht geraakt en de personeelsadvertentiepagina's van het landelijke dagblad werden driftig doorgebladerd, op zoek naar mooie jobs. Hier zouden we graag willen werken en wonen. Wie weet...

Eerst een nieuw hoofdstuk van onze reis: Indonesië. Morgen vliegen we naar Jakarta.