Langkawi

Na een week metropool waren we wel toe aan de rust van een fijn eiland. De Perhentians aan de oostkust waren het initiële plan, maar door de moesson was alles daar vrijwel dicht. Het alternatief was het eiland Langkawi aan de westkust, in het uiterste noorden van het land, tegen de grens met Thailand. Een binnenlandse vlucht met Air Asia bracht ons in een klein uur op deze superbestemming. De low cost carrier Air Asia vliegt zo'n beetje naar alle bestemmingen binnen Azië en is opgericht door de Maleisische ondernemer Tony Fernandes (ooit won hij een ludieke weddenschap van Richard Branson). Deze airliner staat inmiddels bekend als een van de meest efficiënte maatschappijen ter wereld en heeft de mooie pay-off 'Now everyone can fly'. Stewardessen gekleed in hippe jeans, zeer vlotte en vriendelijke afhandelingen en spiksplinternieuwe kisten: een vloot van ruim 130 vliegtuigen en er staan nog eens 264 nieuwe Airbussen in bestelling die in 2016 geleverd worden. 

We hadden een kleinschalig resort geboekt bestaande uit een aantal oude Chinese huizen, die omgebouwd waren tot hotelkamers, een heel bijzonder complex met een prachtig zwembad, uitzicht op de bergen en een kleine 500 meter van het strand. Het is laagseizoen dus we hadden het idee dat we de enigen op het resort waren en dat gaf heel veel rust. Het zwembad was inmiddels gekaapt door Thijmen, wat overigens bij elke accommodatie het geval was. Hij is duidelijk toe aan zwemles en was na zijn ziekenhuisopname weer helemaal het baasje.

We huurden voor een paar dagen een auto om het eiland te verkennen. We bezochten de prachtige Tumurun-waterval, waar Thijmen met wat locals zwom. Uiteraard moest hij op de foto met deze groep kinderen. Hij is sowieso een soort popster, want werkelijk iedereen wil even aan hem zitten, wordt met 'he is so cute' te pas en te onpas nageroepen en -gekeken. Sommigen geven hem zelfs zonder aankondiging een dikke kus. 'Papa en mama, er zat weer iemand aan me, pfff...', is een veel gehoorde uitspraak van de blonde god. De aandacht van de prachtige stewardessen kan hij weer wel waarderen, maar dat ter zijde.

De andere bezienswaardigheden, zoals de hot springs van Air Hangat, een ranch waar waterbuffels de plaatselijke mozzarella en vlees leveren (het gebarbecued stuk vlees, dat je daar ter plekke kon proeven was wel van het taaie soort, zodat het meeste in de bek van de kat eindigde) en het vreemde Oriental Village (een soort Chinese Bataviastad) bezochten we ook. Maar uiteindelijk ging het ons toch gewoon om het relaxte strand. We hadden een klein eettentje gevonden, waar we onze fruitshakes dronken en de diverse variaties aan nasi goreng als lunch namen. En 's avonds de Maleis-Indiase keuken van het restaurant Tomato of de superverse vis, die uit de bassins geschept wordt bij het Chinese Orkid Ria. De Maleisische keuken is een heerlijke melting pot van culinaire culturen.